Granica między Sidziną a Zubrzycą Górną czyli Przełęcz Zubrzycka położona na wysokości 877 m n.p.m. Tędy od Policy (niebieski szlak, przez Czyrniec, drogą prosto) do Żeleźnicy, głównym grzbietem pasma Orawsko - Podhalańskiego, biegła niegdyś granica polsko - węgierska. Tutaj też graniczą ze sobą zlewiska dwóch mórz: po lewej zlewisko Morza Czarnego, po prawej, sidzińskiej, stronie zlewisko Morza Bałtyckiego.

Ścisłe centrum wsi. Na zdjęciu widoczny jest XIX wieczny kościół, cmentarz. Budynek z wysokim czerwonym dachem to plebania. W podłużnym budynku przed plebanią obecnie mieści się przedszkole oraz kilka sklepów, kiedyś znajdowała się tam szkoła podstawowa. W pomarańczowym budynku działa ośrodek zdrowia oraz apteka. W oddali można dostrzec dwie kapliczki. Jedną z nich jest Upadek.

Na wzgórzu niedaleko kościoła w latach 50-tych XX w. mieszkańcy Sidziny postawili krzyż jako wotum dziękczynne za uratowanie ludności wsi podczas II Wojny Światowej. Obecny krzyż wykonany z drewna modrzewiowego, wysoki na 10 m, postawiony w 2004 roku został uroczyście poświęcony przez ówczesnego proboszcza w Sidzinie ks. Franciszka Jeziorczaka.

Widok z Babiej Góry w stronę Sidziny. Widoczna Łysa Góra, Plebański Groń oraz kawałek Kiełka. Dalej Bystra Podhalańska, Jordanów, Toporzysko, Wysoka itd...

Zielone wzgórza, porośnięte lasem, poprzecinanym przez liczne polany, otaczają Sidzinę ze wszystkich stron... Z pośród różnorodnej architektury wsi szczególnie wyróżnia się kościół ze swoją wysoką wierzą.

Biały puch i nie do końca czarny asfalt to znaki rozpoznawcze mroźniej pory roku... Wysoki horyzont tworzą zalesione zbocza Masywu Kiełka... Pod nim ośnieżona i zmarznięta Sidzina Górna...

Babia Góra jest najwyższym, po Tatrach, szczytem w Polce. Osiągający wysokość 1725 m n.p.m. Nie może więc dziwić to jak chmury rozpruwają się o jej wierzchołek Diablak.

Wysoki na 887 m n.p.m. zalesiony szczyt Pasma Polic. Oddziela on Sidzinę od Juszczyna. U jego podnóża znajduje się jeden z przysiółków Sidziny Jarominy-Migasy.

Śnieg na drzewach utrzymuje się jeszcze powyżej pewnej wysokości... Niżej już jest cieplej i tylko biały przerzedzony dywan rozściela się między drzewami...

Porośnięte gęstym lasem sidzińskie wzniesienia... Mniejsze lub większe polanki, porośnięte trawą, można jednak odnaleźć wśród tysięcy wysokich drzew...

Ocean chmur na wysokości około 900 m n.p.m. i kilka wysp rozsianych w okolicy... Stały ląd tworzy Pasmo Polic... W oddali widać między innymi Luboń.

Zachód słońca na Roli Podleśnej. Złociste Słońce wpychające swoje ostatnie jasne promienie między gęste chmury i wysoki horyzont.

Bardzo wczesna jesień... Ledwo koniec września... Trawa jeszcze zielona, Słońce jeszcze wysoko... Ale to już ostatnie takie dni...

Wezbrana rzeka Sidzina na wysokości Roli Joneckowej. Kładka jeszcze jakoś się trzyma... Następnego dnia już jej nie było...

Droga prowadząca między drzewami, zaroślami, wysokimi trawami... Trochę cienia, więcej Słońca... Malownicze miejsce...

Wysokie drzewa biegnące prosto w stronę błękitnego nieba. Rosną sobie w lesie na zboczu Plebańskiej Góry.

Nie wszystkich drzew śnieg się chwyta. W górach, w zależności od wysokości, zima przybiera różne oblicza...

Kościół z XIX wieku osłonięty wysokimi, niewiele młodszymi od niego, drzewami.

Wąska ścieżka między niewysokimi drzewami. Bokami gęsto rosną borówki.

Zielone łąki z wysokimi miedzami... W tle szczyt Łysej Góry...

Wysoka trawa i dziko rosnące drzewa na Hali Malinowe.